dwutlenek węgla

См. также в других словарях:

• dwutlenek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. dwutleneknku {{/stl 8}}{{stl 7}} związek chemiczny, w którym jeden atom danego pierwiastka jest połączony z dwoma atomami tlenu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dwutlenek węgla. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dwutlenek — m III, D. dwutleneknku, N. dwutleneknkiem; lm M. dwutleneknki chem. «związek, w którym jeden atom jakiegoś pierwiastka połączony jest z dwoma atomami tlenu, np. dwutlenek siarki, dwutlenek krzemu, dwutlenek węgla» ∆ Dwutlenek węgla «połączenie… …   Słownik języka polskiego

• węgiel — m I, D. węgielgla 1. blm «skała osadowa, organiczna, o barwie od brunatnej do czarnej, powstała (głównie w górnym karbonie, permie i trzeciorzędzie) z resztek substancji roślinnych, z domieszek produktów ich rozkładu oraz z substancji… …   Słownik języka polskiego

• gazowy — I przym. od gaz (tylko w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Paliwo gazowe. ∆ Butla gazowa «stalowa butla do przechowywania i przewożenia gazów skroplonych lub sprężonych» ∆ Komora gazowa a) «urządzenie służące do dezynfekcji za pomocą gazu» b) «w… …   Słownik języka polskiego

• patyna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. patynanie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} niebieskozielona, cienka warstewka zasadowego węglanu miedzi, tworząca się na wyrobach miedzianych, blachach itp. wskutek działania atmosfery zawierającej parę wodną, chlorki,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• krew — ż V, DCMs. krwi, W. krwi, blm 1. «płynna tkanka krążąca w układzie żył i tętnic kręgowców, składająca się z płynnego osocza i krwinek; dostarcza tkankom tlen z narządów oddechowych i zabiera dwutlenek węgla, rozprowadza substancje odżywcze i… …   Słownik języka polskiego

• suchy — susi, suchychszy 1. «pozbawiony wilgoci, wody, płynu, niewilgotny, niemokry, wysuszony; wyschły, uschnięty» Sucha bielizna. Suche drewno, siano. Suche kwiaty, liście. Sucha kiełbasa. Suche wargi. Suchy jak pieprz. ∆ Suchy kaszel «kaszel bez… …   Słownik języka polskiego

• wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat …   Słownik języka polskiego

• Радиоуправляемый самолёт — Пилотажная радиоуправляемая модель самолёта Радиоуправляемый самолёт (РУ самолёт, RC самолёт) это модель самолёта, которая управляется с помощью радио или …   Википедия

• alkoholowy — «będący alkoholem, zawierający alkohol, wywołany alkoholem» Napoje alkoholowe. Podniecenie, upojenie, zamroczenie, zatrucie alkoholowe. Psychozy alkoholowe. ∆ Fermentacja alkoholowa «beztlenowy, enzymatyczny rozkład cukrów na alkohol etylowy i… …   Słownik języka polskiego

• biotyna — ż IV, CMs. biotynanie, blm biochem. «związek chemiczny będący składnikiem niektórych enzymów; aktywuje dwutlenek węgla biorący udział w licznych procesach karboksylacji; witamina H» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego